Καθ’ Οδόν 5

Το 5^ο τεύχος του περιοδικού Καθ’ οδόν είναι αφιερωμένο στους χριστιανούς και στις Εκκλησίες της Ανατολής. Συνολικά δημοσιεύονται 13 άρθρα, από τα οποία τα 11 αφορούν το αφιέρωμα. Στην αρχή του τεύχους προτάσσονται ένα σύντομο προλογικό σημείωμα του Ν. Ζαχαρόπουλου, στο οποίο γίνεται συνοπτική θεώρηση των Εκκλησιών της Ανατολής και οι απαντήσεις του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου και του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Παρθένιου στις ερωτήσεις για τη θέση και το ρόλο των Εκκλησιών της Ανατολής απέναντι σε σύγχρονα προβλήματα, τις οποίες υπέβαλε ο Θεολογικός Σύνδεσμος σε όλα τα Πρεσβυγενή Πατριαρχεία της Ανατολής.

Ο A. Aghazarianπεριγράφει τη σημασία της Ιερουσαλήμ για τους χριστιανούς, ανεξάρτητα από το δόγμα στο οποίο ανήκουν, μέσα από την ιστορική πορεία της πόλης από τις αρχές της εμφάνισης του χριστιανισμού μέχρι και τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1990, παρουσιάζοντας παράλληλα και τις σχέσεις μεταξύ χριστιανών, μουσουλμάνων και ιουδαίων.

Ο M. Findikyanθέτει τις προκλήσεις που συναντάει η σύγχρονη Αρμενική Εκκλησία, ως «εθνική Εκκλησία των Αρμενίων» και αναδεικνύει την ανάγκη της επα-νεκτίμησης της ιδέας της «εθνικής Εκκλησίας» ως προς το ακριβές νόημα και τις συ-νέπειες για την ιεραποστολή και τους στόχους της Αρμενικής Εκκλησίας στον 21^ο αι.

Ο S. Magdi περιγράφει με συντομία την ιστορία και την πίστη της Κοπτικής Εκκλησίας της Αιγύπτου, την λειτουργική ζωή και την σύγχρονη δράση της.

Ο K. Philip παρουσιάζει τις σύγχρονες ιεραποστολικές δραστηριότητες της Ορθόδοξης Εκκλησίας του Μαλαμπάρ, εξηγώντας παράλληλα την στροφή της Εκκλησίας του προς την ιεραποστολή.

Οι A. Kattanκαι B. Traboulsi παρουσιάζουν την Θεολογική Σχολή του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού στο Μπαλαμάντ του Λιβάνου, εξιστορώντας με συντομία τους λόγους που οδήγησαν στην ίδρυσή της, την εσωτερική ζωή σε αυτή, τον ρόλο της στην τοπική Εκκλησία και τέλος τις ευρύτερες σχέσεις της με την Ελλάδα.

Ο Γ. Μαρτζέλος αναφερόμενος στον θεολογικό διάλογο μεταξύ των Ορθοδόξων και των Μη Χαλκηδονίων Εκκλησιών παρουσιάζει το χρονικό του σύγχρονου, κυρίως, διαλόγου και αξιολογεί την πορεία, την θεματική και τις προοπτικές του.

Ο π. Δ. Σαλάχας εξετάζει μια συγκεκριμένη πτυχή του διμερούς θεολογικού διαλόγου μεταξύ των Ορθοδόξων και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, αυτή που αφορά το ζήτημα των σχέσεων ανατολικών Ρωμαιοκαθολικών (Ουνιτών) και Ορθοδόξων στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης. Στο πλαίσιο αυτό παρουσιάζει τις εκκλησιολογικές αρχές και τους πρακτικούς κανόνες τακτικής και δράσης που διαγράφονται στο κείμενο που συνέταξε η Μικτή Επιτροπή του διαλόγου στο Μπαλαμάντ το 1993.

Ο Γ. Ζιάκας αναφερόμενος στις εργασίες του δεύτερου Επιστημονικού Συνεδρίου που διοργάνωσε το Μορφωτικό τμήμα της Ελληνικής πρεσβείας στην Αίγυπτο το 1993 παρουσιάζει την μακρόχρονη παρουσία του ελληνικού Λόγου στην Ανατολή και την διαχρονική επίδρασή του στον πολιτισμό και την σκέψη του αραβοϊσλαμικού κόσμου.

Ο Ν. Μπουγάτσος εντοπίζει την ύπαρξη ενός θρησκευτικού-εκκλησιαστικού κατεστημένου εντός της Ορθόδοξης Εκκλησίας και προτείνει τρόπους διεξόδου και υπέρβασής του.